Monday 19 Jul '04 -feest met Casema

*Tring*, telefoon... moeders aan de lijn. Hela, b°b, ik krijg zojuist een kaartje van meneer Casema in de bus... en ze schrijven dat ik ben afgesloten. Ik zet net de teevee aan, en wat denk je? IK BEN AFGESLOTEN! en jij moet wat verzinnen. Een koude rilling loopt over mijn rug, het idee van anderhalf uur casemawachtmuziek nestelt zich als een bloedzuiger in mijn nekharen. Ik stel mijn moeder gerust, ik weet heust wel dat ze gehecht is aan de kijkbuis... maar het is mooi weer (eindelijk), dus ik zeg haar dat ze een rondje moet gaan wandelen. Ik los het wel op, heust. Ik weet wel hoe het is gegaan, maar ik vertel dat liever niet aan moeders, om haar niet onnodig ongerust te maken over de afloop van het verhaal. Want het is nogal een moeilijke zaak... alhoewel, een moeilijke zaak voor casemabegrippen. Casema begrijpt namelijk niet dat iemand het huis uit kan gaan, en dat er dus niet bij iedere verhuizing compleet nieuwe bewoners in een huis komen. Ik heb alleen (met grote moeite) internet verhuisd. Aha, denkt Casema op zo'n moment... afsluiten die handel, en liefst op een onlogisch moment! Klanten zijn we immers liever kwijt dan rijk.

Bellen dus, met de klootzakkendesk van Caaarghsema, en (om onaardig te doen naam en toenaam): Patricia Gomez neemt na een dik half uur oormarteling (#kung fu fighting... piebeliebelie pie pie pie pie#) de telefoon op en vraagt waarmee ze me kan irriteren. 'Nou Patricia' zeg ik (maar ik denk hele nare andere gedachten) 'nou, jullie hebben mijn lieve moeder afgesloten, en daar ben ik -eerlijkgezegd- een beetje pissig over, dus ik ga je nu een heel moeilijk verhaal vertellen...'. Patricia luistert, zegt op de verkeerde momenten hmhm en gaat vervolgens als een bezetene zitten tikken. Ze houdt klaarblijkelijk haar microfoontje vlakbij het toetsenbord, want het klinkt fél. Ik snap het niet, zegt ze... en ik ga achterover zitten, zoals ik wel vaker doe als ik het gevoel heb ontzettend gelijk te hebben. Patricia gaat nóg harder zitten tikken (of ze doet alsof) en zegt ineens dat in juli iemand verhuisd is. Ik meld vier keer dat er niemand in juli verhuisd is... en dan begint Patricia weer te tikken dat het een lieve lust is. Uiteindelijk en na een hele hoop uitleg heb ik duidelijk gemaakt dat ik verhuisd ben met internet, dat mijn moeder graag teevee en radio terug wil en dat ik meer dan een beetje pissig ben. 'ik doe mijn best hoor, meneer' weet ik zelfs aan Patricia te ontlokken... wat me eigenlijk wel een weldadig machtsgevoel geeft. Patricia vraagt of ik nog vragen heb, en beweert dat alles duidelijk is. Vlak voordat ik de telefoon wil neerleggen hoor ik nog 'meneer, wacht even'... Patricia vraagt of ik het adres van mijn moeder nog een keer wil geven, want ze weet niet zeker of ze die heeft opgeschreven. Enigzins ongerust geef ik het adres, helemaal als ze (na postcode en huisnummer) vraagt of dat in Castricum is. Ik zeg uiteindelijk dág Patricia, en ram nogal hardhandig mijn telefoon op de haak.

Over een dag of twee zal moeders wel een internetinstallateur aan de deur krijgen ofzo... ik verwacht niet dat Patricia me begrepen heeft... ik vrees het ergste voor mijn aanstaande verhuizing... donkere wolken pakken zich samen boven Castricum (wordt vervolgd... vast wel)

In de tijd van komkommers is dit een welkom artikel.

Rick de Kikker (URL) - Monday 19 July '04 - 16:48 - Reply on Rick de Kikker

Casema. God bewaar me. Het heeft twee volle maanden geduurd voordat ik kabelinternet had op mijn nieuwe adres. Reden: ze konden de vorige bewoner maar niet uit het systeem krijgen. Ze verslikken zich inderdaad al in een simpele adreswijziging. Dat duurt twee volle maanden, maar vreemd genoeg lukt het hen wel om binnen een oogwenk de administratie en wijzigingskosten te cashen.

Brutus - Monday 26 July '04 - 17:32 - Reply on Brutus

Please enable Javascript (and reload this page) to add any comments.